Άγιοι Πατέρες

Προβληματισμοί στο Ευαγγέλιο της Κυριακής των Πατέρων

In Προβληματισμοί by Ιερός ναός Αγίου Δημητρίου Ν.Φαλήρου

πό τοῦ Αἰδ. Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀναστασίου Λιακοσταύρου
Ὑποψ. Διδάκτορος Λειτουργικῆς στό Pontificio Ateneo di Sant’ Anselmo, Roma.

«…ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς…» (Ἰωάν. 17, 11)

«Η ενότητα»

Το Πεντηκοστάριο σιγά σιγά κλείνει, έρχεται το τέλος σε μία από της πιο χαρμόσυνες περιόδους της Εκκλησίας μας. Στην περίοδο των εφτά Κυριακών μετά το Πάσχα, και από την μεθεπόμενη Κυριακή θα ανοίξει το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ένα από τα πιο ωραία, και απλά γραμμένα Ευαγγέλια της Εκκλησίας μας.

Μέσα σε αυτή την ιδιαίτερη περίοδο όμως, δεν θα μπορούσαμε να μην τιμήσουμε κάποιες ιδιαίτερες προσωπικότητες, αφού εντός της χρονιάς εορτάστηκαν, πολλές από αυτές ξεχωριστά, ως Άγιοι της εκκλησίας μας, που όμως και πάλι επειδή η Εκκλησία τους οφείλει ιδιαίτερη και τεράστια τιμή και για αυτό καθιέρωσε την κοινή μνήμη τους εξαιτίας της συμμετοχής τους στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι τιμούμε πρόσωπα τα οποία έπαιξαν ιδιάζον ρόλο στην αρχή της δημιουργίας της Εκκλησίας. Μην λησμονούμε ότι η Α’ Οικουμενική συν εκλήθη υπό του Αυτοκράτορος Μ.Κωνσταντίνου το 325μ.Χ. στην Νίκαια της Μικράς Ασίας. Οι συμμετοχή των 318 Πατέρων όμως ήταν σημαντική διότι θεμελίωσαν, βάλαν τα θεμέλια δλδ της ιδρύσεως της εκκλησίας μας, αντιμετωπίζοντας παραλλήλως και τις πρώτες αιρέσεις που είχαν αρχίσει να φαίνονται εντός του σώματος της εκκλησίας, με την πολυγνωμία και διχογνωμία γύρω από πολλά ζητήματα.

Το έργο της Α’ Οικουμενικής Συνόδου είναι τεράστιο αλλά δεν είναι του παρόντος. Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα που σήμερα ακούσαμε όμως είδαμε τον ίδιο τον Κύριο να παρακαλεί τον Θεό Πατέρα για τους μαθητές του, προφητεύοντας ουσιαστικά την διάσπαση εντός της εκκλησίας, λέγοντας του ότι Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς (Ἰωαν. 17, 11). Να τους κρατήσει ενωμένους και αδιάσπαστους όπως και αυτός καθ’ όλη την εν γης πορεία του παρέμεινε με τον ίδιον.

Ενότητα λοιπόν, κάτι για το οποίο πάσχει και η εκκλησία, σίγουρα όμως και εμείς. Φιλονικίες, έριδες διαμάχες, αντιδράσεις θεολογικές και ανθρώπινες διαταράσσουν αυτήν την ίδια την ενότητα για την οποία σήμερα ο Χριστός μας προσεύχεται και για την οποία αδημονεί και ανησυχεί. Είναι ή ίδια ανθρώπινη λογική που αντιμετωπίζουμε άπειρες φορές τα γεγονότα και τις καταστάσεις της ζωής και εμείς, οι οποίοι πασχίζουμε πριν φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο να έχουμε εξασφαλίσει τους απογόνους μας, για μια άνετη ζωή διαρρηγμένοι με τον Θεό και την Εκκλησία, ενωμένοι με την ύλη και την άνεση.

Ο Χριστός μας όμως κάνει την υπέρβαση, αφήνοντας πλέον τον ίδιον τον Πατέρα του να αναλάβει τα πράγματα δίοτι όπως και ό ίδιος αναφέρει Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι,καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς (Ἰωαν. 17, 9-10), ο Θεός αναλαμβάνει την Ενότητα και στην Εκκλησία και στον Κόσμο, και λέγοντας για τον Κόσμο.

Μην λησμονούμε αυτήν την ενότητα που πολλάκις είναι διαταραγμένη και στα σπιτικά μας, στην ζωή μας, στην σκέψη μας ακόμα και στην ίδια μας την λογική, αφού στην σημερινή αμαρτωλή πραγματικότητα έχει ραΐσει σαν την ανύπαρκτη σχέση μας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Αναλογιστείτε ότι η Εκκλησία μας προσπάθησε να κρατήσει ενωμένο το Έθνος με την Παράδοση και την Ιστορία του καθ’ όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας με μεγάλους αγώνες και ποτάμια αίματος τα οποία στοίχισαν και Πατριάρχες και Αρχιερείς και Ιερείς και Μοναστήρια αλλά και πιστούς χριστιανούς που εν τη ενότητι εν τη Εκκλησία διατηρήσαν και την Πίστη τους Ορθόδοξη και την συνείδηση Ελληνική, για να μπορούμε εμείς σήμερα να κομπάζουμε ότι είμαστε Έλληνες τέκνα ανάξια, ενδόξων προγόνων. Ας κρατήσουμε την ενότητα της εκκλησίας, ας διαφυλάξουμε την ενότητα της οικογενείας και ας διατηρήσουμε την ενότητα της ιστορίας, αν επιθυμούμε να διαβούμε τους πειρασμούς του σήμερα και να μας ξημερώσει ο Θεός το αύριο.