Ὑπό τοῦ Αἰδ. Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀναστασίου Λιακοσταύρου
Ὑποψ. Διδάκτορος Λειτουργικῆς στό Pontificio Ateneo di Sant’ Anselmo, Roma
«Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται»
«Η Φιλία…»
Ποιόν δεν τρομάζει ο θάνατος, ποιόν δεν τον κάνει να σταθεί διστακτικός μπροστά στα μυστήρια της ζωής. Ο Λάζαρος σήμερα προκαλεί την λογική του ανθρώπου μέσα σε μια κοινωνία ορθολογισμού και απαίτησης για να κατανοήσει τα πάντα, ακόμα και αυτά που η πίστη έρχεται για να αποδείξει, ότι δεν μπορούν να κατανοηθούν πάρα μόνο μέσω του Θεού.
Βαδίζει ατάραχος ο Χριστός για να συναντήσει τον φίλο του, τον Λάζαρο, παρότι βρισκόταν μακριά από την Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, μια απόσταση περίπου 3χλμ από τον τόπο κατοικίας του φίλου του Λαζάρου. Βαδίζει γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει τους παρευρισκόμενους για να γίνουν κοινωνοί ενός θαυμαστού γεγονότος, της Ανάστασης του τεταρταίου (Ιωάν. 11, 39) . Δεν είναι για αυτόν πρόβλημα, αλλά για τους υπόλοιπους γύρω του είναι.
Εισέρχεται ατάραχος, αντιμετωπίζει την αδελφή του φίλου του εώς ένα σημείο ατάραχος, και εν τέλει ατάραχος πραγματοποιεί την Ανάσταση του Λάζαρου αποδεικνύοντας ότι αυτός είναι Κύριος Θανάτου και Ζωής.
Βρισκόμαστε λοιπόν ενώπιον του πλήθους, των αδελφών, και του Λαζάρου, επιτρέψτε μας εν συντομία να λάβουμε αφορμή προβληματισμού εκ του Λαζάρου ή πιο συγκεκριμένα εκ του θανάτου του Λαζάρου και της σχέσεως αυτού με τον ίδιο τον Κύριο.
Ο Λάζαρος ως πλέον νεκρός ανέμενε την Ανάσταση, πως είναι δυνατόν ο μαθητής του Διδασκάλου να προσμένει κάτι διαφορετικό από αυτό το οποίο είχε διδαχθεί εκ του Κυρίου του.
Εν τη προσμονή της Κοινής Αναστάσεως γεύτηκε την προσωπική Ανάσταση για να διδάξει σε όλους μας τη εστί αγάπη και φιλία. Διότι ο Κύριος απέδειξε και την αγάπη και την φιλία στο πρόσωπο του Λάζαρου, ακούγοντας περί του θανάτου του και αντιδρώντας όπως ακριβώς μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν (Ιωάν. 11, 33), δλδ ταράχθηκε για την απώλεια του φίλου.
Αγάπη και φιλία λοιπόν, δυο στοιχεία τα οποία ο ίδιος ο Χριστός έρχεται να τα τονίσει για να μας αποδείξει ό,τι ο μόνος πραγματικός φίλος, δεν είναι άλλος από αυτόν που μπορεί ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές και ώρες, ακόμα και του θανάτου, όχι να μας παρηγορήσει, όχι να μας σταθεί, αλλά να μας ξεκουράσει και να μας παράσχει σωτήρια, λύτρωση, από τα προβλήματα μας και την στεναχώρια μας, να μας δείξει την έμπρακτη Χριστιανική αγάπη, όπως αυτός την εννοεί και όχι όπως εμείς θέλουμε να καταλαβαίνουμε για να δικαιολογούμε τους εαυτούς μας στην σημερινή εποχή.
Ο Χριστός μας μέσω της Κοινής Ανάστασης μας δείχνει ότι οι πραγματικοί φίλοι παραμένουν συνοδοιπόροι ακόμα και στα δύσκολα, ακόμα και στα ακατόρθωτα, έτσι και αλλιώς φιλία αυτό θα πει, διάβαση δυσκολίας και υπέρβαση δύσκολων στιγμών, ακόμα και πνευματικών ακατόρθωτων καταστάσεων, όπως εδώ είναι ο Θάνατος και η μη σωστή κατανόηση από την αδελφή του Μαρία, που δεν μπορούσε να δεί την πνευματική διάσταση του μυστηρίου του θανάτου.
Με την Ανάσταση του Λαζάρου λοιπόν υπάρχει τριπλό όφελος, πρώτον στον ίδιο τον Λάζαρο, δεύτερον στην αδελφή του Μαρία και τρίτον στο πλήθος που σαστισμένο παρακολουθούσε τα γενόμενα μην μπορώντας να κατανοήσει τη συνέβαινε.
Όμως εμείς βλέπουμε και ένα τέταρτο τελευταίο όφελος, την δική μας απομακρυσμένη συμμετοχή η οποία λαμβάνει υπόσταση με την σχέση αγάπης και φιλίας που πρέπει να ενδυναμώσουμε ακόμα και τώρα, ακόμα και λίγα 24ωρα πρίν την Ανάσταση του Κυρίου, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι προσμένουμε την Ανάσταση του δικού μας φίλου, του Ιησού Χριστού. Με απλά λόγια αυτό πρέπει να λάβει σάρκα και όστα και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά παρά μόνο με την έμπρακτη συμμετοχή μας στο Θείο Δράμα και το κέρδος το οποίο δεν θα είναι άλλο πάρα μόνο η προσωπική συντριβή και αποδοχή της αμαρτωλότητάς μας.
Λάζαρος λοιπόν τεταρταίος όζει, άνθρωπος σημερινός αμαρτωλός όζει. Φίλος Λαζάρου Χριστός, λύτρωσε αυτόν με την Ανάσταση, Φίλος ανθρώπου Χριστός, προσμένει από εμάς την ειλικρινή μετάνοια και συμμετοχή, ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς αλλά έχοντας φίλο και συνοδοιπόρο τον Χριστό μπορεί να γίνει σύντομος και απλός.
Καλή και ευλογημένη Μ. Εβδομάδα.